Het doek is gevallen voor De Rietpluim

Na 50 jaar is het doek definitief gevallen voor Toneelvereniging De Rietpluim. Het vergrijzende spelersbestand, de benodigde investeringen om te kunnen spelen op een nieuwe locatie en ruim twee jaar niet optreden vanwege corona, hebben bestuur en spelers genoopt deze beslissing te nemen.

 De Rietpluim bezorgde inwoners van Soest en daarbuiten decennialang plezier met hun kluchten en blijspelen in de grote zaal van De Rank. De vereniging bestond in haar hoogtijdagen uit ruim 25 leden en vrijwilligers. Het is dan ook wrang dat juist in het lustrumjaar de stekker eruit gaat.

Onvermijdelijk besluit
“Een erg moeilijk, maar onvermijdelijk besluit”, zegt regisseur en voorzitter Franca van Dalen. “Het gaat gewoon niet meer. De laatste jaren werd het steeds moeilijker om de bezetting van een toneelstuk rond te krijgen. Er zijn nu nog maar zeven actieve spelers, waarvan slechts drie onder de vijftig. Probeer dan nog maar eens een klucht te bezetten. Voor de rol van zoon des huizes, ondeugend buurmeisje of kibbelend pasgetrouwd stel is gewoon niemand meer te vinden.”

Geen zaal meer
“Daar komt bij dat het oude zalencentrum De Rank inmiddels is verbouwd en de zalen van het nieuwe congrescentrum simpelweg te groot en te duur voor ons zijn”, vult penningmeester Marja Kok aan. “Dat betekent dat we moeten uitwijken naar een nieuwe locatie, te weten Idea. En dat vergt de nodige investeringen in bijvoorbeeld nieuwe decors. De vraag is dan: wil je dat nog aanhalen voor een club die meer en meer vergrijst?”

Geen jonge aanwas
Die vergrijzing geldt bovendien niet alleen voor de spelers, maar ook voor het publiek. Van Dalen: “We merken dat de belangstelling van de jeugd naar andere dingen uitgaat. Kluchten waren vroeger veel populairder, ook door succesvolle tv-programma’s als het Theater van de Lach met John Lanting. Een avond naar het toneel was echt een uitje. We zien dat terug in ons publiek; de jonge aanwas ontbreekt. En als er minder spelers meedoen, betekent dat ook minder publiek vanuit de acteurs. Spelen voor halfvolle zalen is niet wat je wil.”

Feest na de voorstelling
Secretaris Rita van Meurs viert dit jaar haar eigen jubileum; ze is 40 jaar bij de club en daarmee een van de oudgedienden. “We gaan het spelen vreselijk missen. Twee keer per jaar, in april of mei en november bezorgden wij de bezoekers een ontspannen avondje vermaak. Avonden waarin wij achter de coulissen en op het toneel genoten van de luide lachsalvo’s van het publiek. We hebben zulke topstukken gespeeld, denk aan Geen sex in Sussex, Zeg ik mag je man even lenen en – ons meest recente stuk – Een rits te ver van Jon van Eerd. Vroeger speelden we elke voorstelling wel drie of vier keer, met op de zaterdag feest met een band na de voorstelling. Geweldig was dat.”

De club was één hechte familie, zeker in de beginjaren. Van Meurs herinnert zich huwelijken, jubilea en geboortes. Hysterische bonte avonden, supergezellige kampeerweekenden bij Marja en Hans in het weiland en repetities die tot in de late uurtjes duurden. Ongelukjes op het toneel, vergeten teksten en gelach in de coulissen. Maar ook het leed dat werd gedeeld. “Het veel te vroege overlijden van Ton van Ruizendaal bijvoorbeeld. Een topspeler was hij, die ook daarnaast altijd veel voor de club heeft betekend.”

Te kleine club
Spelers en bestuur zijn realistisch. Van Dalen: “Het is te veel werk geworden voor ons kleine clubje. Zonder voldoende spelers en voldoende handen achter de schermen is het onmogelijk om door te gaan. Neem een Henk Hagen, die al jaren een vaste waarde is bij De Rietpluim. Niet alleen op het toneel, maar hij is ook de stuwende kracht achter de decorbouw. Maar er is geen opvolger. De tombola regelen, het programmaboekje maken, de adverteerders en sponsoren aantrekken… we hebben er simpelweg de mensen niet meer voor.  Vanwege de corona-uitbraak hebben we bovendien bijna twee jaar nauwelijks iets samen kunnen doen. Dat was misschien wel het beslissende zetje om tijdens de laatste Algemene Ledenvergadering de knoop door te hakken. Het is jammer, maar helaas. De voorzittershamer is inmiddels symbolisch overhandigd aan ere-lid en oud-voorzitter Henk Tromp. We vonden dat de handgemaakte hamer hem toebehoort als langstzittende voorzitter, die enorm veel voor de club heeft gedaan.”

Diepe buiging
In 1972 ontstond De Rietpluim uit de Soester buurtvereniging ‘De Kerkebuurt’. Nu – precies 50 jaar later – valt het doek definitief voor de laatste toneelvereniging die Soest rijk was. De leden van De Rietpluim maken voor de laatste keer een diepe buiging. En wel voor de jarenlange gastvrijheid van de Rank, waar altijd veel mogelijk was, hun adverteerders, sponsoren en natuurlijk hun trouwe publiek.

___________________________________________________________________________

Op 22 en 23 november speelden we naar wat nu blijkt ons laatste stuk: Een rits te ver. Dit hilarische stuk is geschreven door toneeltopper Jon van Eerd.  Harry Vermeulen is eigenaar van camping De Wielewaal. Hij krijgt controle van de gemeente omdat de omstandigheden op de camping niet hygiënisch zouden zijn en er morele wantoestanden zouden plaatsvinden. Met behulp van zijn dochter Lies en hun Chinese werkneemster Lang Leng Hop is Harry wanhopig bezig de camping tip top in orde te maken voordat de inspecteur arriveert.

Lees meer over dit stuk en bekijk de foto’s.

___________________________________________________________________________

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren